I. Naruszające dobre obyczaje, sprzeczne z zasadami słuszności, rażąco naruszające istotne interesy konsumenta (kredytobiorcy). A w konsekwencji, mające charakter postanowień niedozwolonych. Taka jednoznaczna ocena zapisów umownych udzielających bankowi prawo do jednostronnego dowolnego niczym nieograniczonego prawa do ustalania zadłużenia kredytobiorcy  głośno i dosadnie wybrzmienia z co raz większej liczby prawomocnych orzeczeń sądowych. Czytaj dalej →

Co zgodnie z treścią zawartych umów kredytowych decyduje o wysokości rat kredytowych i zadłużenia kredytowego?

Zakładając, że kredyt został zwaloryzowany od kursu CHF prawidłowa odpowiedź powinna brzmieć, że właśnie kurs „franka”.

I generalnie jest to prawidłowa odpowiedź….

…ale niepełna…

…zgodnie bowiem z narzuconymi przez banki  zapisami umownymi co prawda to bezpośrednio kursy CHF decydują o wysokości zadłużenia, ale równocześnie  o kursach decydują banki. W sposób całkowicie dowolny. Czytaj dalej →

I. Jednym z najczęstszych argumentów, których używa  środowisko bankowe w odpowiedzi na postulaty rozwiązania problemu kredytów „we frankach” jest to, że umów należy przestrzegać. W istocie, zasada „pacta sunt servanda” (umów należy dotrzymywać) jest jedną z najistotniejszych w prawie cywilnym, bez której trudno sobie wyobrazić funkcjonowanie społeczeństwa i obrotu gospodarczego. Jak to jednak z zasadami bywa, są również i wyjątki. Czytaj dalej →

I.   Skoro  kredyty „we frankach” są w rzeczywistości kredytami w złotówkach  (patrz: „Kredyty we frankach w rzeczywistości są… kredytami w złotówkach”) nasuwa się od razu pytanie: dlaczego  mimo to wysokość zadłużenia i rat kredytowych jest uzależniona od kursu CHF?

Przyczyna uzależnienia kredytów od CHF wynika z wprowadzonego do umów  mechanizmu waloryzacji kredytu złotówkowego do kursu franka szwajcarskiego, czyli powiązania  zadłużenia kredytowego od bieżącego kursu CHF. Czytaj dalej →

Kredyt denominowany do waluty obcej, kredyt indeksowany do waluty obcej. Pojęcia te są często używane w kontekście tzw. kredytów walutowych „we frankach”. Pojęciami tymi od 2011r. operuje również ustawa Prawo bankowe (w art. 69 ust. 2 pkt 4a).
Niestety ustawodawca nie zdecydował się na zdefiniowanie tych pojęć. Skutkiem tego jest częste mylenie obydwu pojęć i ich niewłaściwe interpretowanie.

Co należy więc rozumieć pod tymi pojęciami? Czytaj dalej →

Wbrew powszechnemu mniemaniu „frankowicze” nie pozaciągali kredytów we frankach szwajcarskich, a banki, nie licząc ewentualnych pojedynczych przypadków, takich kredytów nie udzielały. Czytaj dalej →

W świadomości społeczeństwa panuje przekonanie, że problem kredytów frankowych jest problemem wyłącznie samych kredytobiorców. Kredyty były udzielone we frankach, kredytobiorcy byli świadomi ryzyka kursowego, umów należy przestrzegać, a jedyne co można zrobić to rozważyć przewalutowanie kredytu na polską walutę w sposób mniej lub bardziej opłacalny dla „frankowiczów”. Tezy te, podnoszone przez środowisko bankowe, można usłyszeć w większości mediów. I są, w moim odczuciu, klasyczną manipulacją nie mającą nic wspólnego z rzeczywistością, a mającą na celu ukrycie prawdziwego sedna problemu. Problemu bynajmniej nie kredytobiorców, ale banków…

Z prawnego punktu widzenia istnieją bowiem bardzo poważne podstawy do uznania, że umowy o kredyty „we frankach” winny być traktowane albo  jako umowy o zwykłe kredyty złotówkowe oprocentowane wg stopy LIBOR i to już od samego początku, albo jako umowy nieważne.

Dlaczego? To właśnie będę starał się wyjaśnić w niniejszym blogu, do którego lektury serdecznie zachęcam.

Jeżeli zawarłeś umowę o kredyt „we frankach” i chciałbyś uzyskać  opinię czy i jakie masz podstawy na „odfrankowienie” swojego kredytu albo unieważnienie umowy, napisz na kancelaria@nabank.info